artyści
sprawiając wrażenie niedostępnych
drepczą wlasnymi ścieżkami
zatrzymują czasem wiatr-
myśl w poezji
zostają wspomnienia
wyraźny śpiew ptaków
monotonia na którą się złoszczą
w szaleństwie uczuć od miłości do
nienawiści
rozstają się z kawałkiem siebie
by wracać i czekac na cud
ktory wypełznie z zakamarków duszy
autor
Mirabella
Dodano: 2016-01-23 01:39:50
Ten wiersz przeczytano 733 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
super refleksja:)
Cóż artyści chadzają zazwyczaj swoimi ścieżkami, kto
ich zrozumie? Mają swój świat.Przytul znaki
diakrytyczne do "czekać", "który". Pozdrawiam.
Tajemnicze jest życie artystów. Świetny refleksyjny
wiersz ☺
Ich cud to - niedostępność - dziwnych realiów.
Pozdrawiam :)
Bardzo ładnie i ciekawie. Pozdrawiam.
bardzo ładna i prosta refleksja masz literówkę w
słowie zakamarków Pozdrawiam serdecznie:))dziękuję za
komentarz u mnie
Ładna miniaturka i ciekawa
Pozdrawiam:-)
Podoba mi się ta kwintesencja pracy
twórczej - czekanie na cud:)
Masz literówkę w "monotonii".
Miłego dnia.
jak dla mnie bardzo trafne, doskonale, wyważone
refleksje; każde słowo ma tu swoje znaczenia i ciężar;
brawo :-)
Ciekawe rozważania, ale czy artyści są tacy
niedostępni?
Może część tak, ale nie wszyscy, z tym szaleństwem
uczuć to chyba racja, ludzie nadwrażliwi tak mają, że
łatwo przechodzą z jednego stanu uczuciowego w drugi,a
cuda też się zdarzają...
Dobrej nocy życzę:)