* (bądź tak samotny...)
bądź tak samotny
jak drzewo w górach
ponad dachami, kominami
wokół których pląsa dym
dym go nie osmoli
nic go nie oczerni
nie dotknie, nawet ta fikuśna iskra
trzeba burzy, prawdziwej burzy
wylanego Olimpu, z wrzątkiem
przez ojca Olimpów
drzewo w górach jest szczęśliwe
stopy w skalnej pięści
zaciśnięte
nie upadnie
nic go nie upuści
nic co go tu trzyma, co zaopiekowało się
jego ziarnem
trzeba by złamać skałę
trzeba by góra runęła razem z nim
trzeba żeby niebo runęło na górę
bądź tak samotny
jak drzewo w górach
jak przejrzystość źródlanych strumieni
twoje spojrzenie będzie czyste
ta czystość cię ubarwi
szmaragd, lazur
tęczówki jezior
pełne ryb roztańczonego słońca
będziesz mieć ręce pełne ryb
myśli pełne ryb
twoja samotność będzie pełna
ryb
bądź tak samotny jak drzewo
u źródła
(gdzie skały srebrem milczą
złotem otwierają się
Marta Surowiecka
Komentarze (24)
Życiowy wiersz okraszony smutkiem,. pozdrawiam
serdecznie;)
Piękny wiersz... - inny, niż wszystkie - nie tylko
Twoje, ktore znam. Wiele w tym utworze - zadumy.
Bardzo sklania do refleksji - do samego siebie.
Przesylam Ci - zwł. takiej - serdeczne ucałowania:)
Wyobraźnia wybitnie utalentowana:)
Samotność moje drugie imię.
Bardzo intrygujący wiersz, samotnośc, to
rzeczywiście jest, jak uwięzienie w skale,
czy w bardzo ciężkiej chorobie leżenie w łóżku bez
możliwości obrotu i chciałoby się zrobić ruch w
kierunku życia, słońca
innych ludzi, ale nie masz szansy na jakikolwiek ruch.
Ja, tak odbieram treść Twojego wiersza.
Pozdrawiam póżno-wieczornie.
Mam ją od trzydziestu lat...gorzko, ale wiersz
piękny.Pozdrawiam.
A są ludzie co pragną odrobiny samotności,chwili dla
siebie.
Piękny wiersz.Pozdrawiam.
Poetyczne słowa w bardzo ciekawym
ujęciu samotności.
W słowach tego wiersza dostrzegam
subtelną duszę i dużą wrażliwość
Autorki.
Ciepło pozdrawiam.
pięknie, acz smutno:) pozdrawiam Marta
lubię być sama ze swoimi myślami- to moja samotność.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam, Marto :)
czy tylko drzewa w górach są samotne?
mieszkam na nizinie, ale obiecuję, że obejmę i
pomilczę chwilę dzisiaj z jakimś drzewem.
a co mi tam. :):)
P.S Warto nauczyć się od skał milczenia, ale gaduły
mają z tym problem:)
Wspaniały wiersz, jak zwykle u Ciebie Marto, masz
rację, czasem samotność jest lepsza, ona nas nie
zrani, nie zakpi z nas, nie wsadzi szpilki, nie będzie
szukała na siłę wad, samotne drzewo może być wbrew
pozorom szczęśliwsze, niż człowiek wśród ludzi mu
nieprzychylnych czy zawistnych, którzy czerpią
satysfakcję, by mu dokopać, cieszą się jak mogą
znaleźć haka, wbić szpilę, wówczas ich ego robi się
większe.
Bardzo lubię Twoje wiersze, szkoda, że są tak mało
docenione, mimo, że uprawiasz prawdziwą poezję.
Dobrej nocy Marto życzę.
P.S zgadzam się też z Agatką/Agrafką
Chwile samotności potrzebne dla przemyśleń ale lepiej
się czuję z ludźmi, pozdrawiam