Ballada do tego, którego...

"Bo będę kochać tego, który wierzy w niemożliwe..."

Tak tęsknię za tą odrobiną miłości,
Bałaganem, który zrobiłeś w mej głowie
Za pocałunkiem delikatnym i słodkim
Za twoim przepisem na wrażenia nowe.

Pamiętam jak banana nitką zszywałeś,
Jak na paralotni z papieru latałeś...
Wciąż się śmieję gdy widzę stokrotki
I pamiętam dowcipnie nastawiane radio.

Pamiętam, że garnek wody gotowałeś,
Wrzucałeś paprykę, fiolet, majeranek
Ja dodawałam lilie i róży drobny płatek
-Pijmy na zdrowie życiu!- tak mawiałeś...

Okazało się, że nasz związek to klęska
Bo ja byłam zbyt poważna i przyziemna
Ty, niczym "rycerz w lśniącym coś tam"
Wolałeś łazić w chmurach i marzyć ciągle...

Nigdy nie byłam nad morzem słodyczy
Ty nie łapałeś jutra, trzymałeś "dziś" na smyczy
Nawet z Tobą nie odkryłam dnia długości
Wciąż cierpiałam, myśląc o przyszłości

Czytałeś słowa deszczu, szkło rozumiałeś
Kocham, mówiłeś, odpowiedzi nie oczekiwałeś
W kamieniach przyjaciół i piękno widziałeś
Codziennie rosę z kielicha tulipana piłeś...

Wszystko czego potrzebowałam, by z Tobą być
To piękna piosenka, bym poczuła się lepiej
Wierzyłam w to, że każda rzecz, która ma się zdarzyć
Będzie piękniejsza razem, poczujemy ją mocniej.

Teraz rozpamiętuję tamte dobre chwile
Cierpię gdy pomyślę, że tak się myliłam
Bo najważniejsze w życiu są dwie rzeczy
Miłość i wyobraźnia, to cierpienie leczy...

"Śmiejecie się ze mnie, że jestem inna. Ja śmieję się z Was bo wszyscy jesteście tacy sami..."

autor

P@tty-k

Dodano: 2007-08-09 20:07:44

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie