Ballada romantyczna

"Córko moja ukochana!
Nie bierz za męża tego pana!
On jest zły, bezczelny, podły
I nie chodzi na niedzielne modły!
Oj córo robisz źle
Lekceważąc zdanie me!"

"Mateczko moja matulu,
Zrozum - nie odwołam ślubu.
Choćbyś uczty nie zrobiła,
Choćby kaplica się zawaliła,
Ślubu nie odwołam!
Chyba, że mój luby skona!"

Młoda odwróciła się i wyszła,
A w głowie matki myśl zabłysła
I nie myśląc chwili dłużej,
Wybiegła na podwórze.
Kosę i szpadel chwyciła
I w lesie gdzieś się skryła.

"Rachu ciachu i do piachu"
Powtarzała mateczka w myślach,
Gdy chowała trupa w liściach.
"Ślubu nie będzie - jaka szkoda.
Skąd się wzięła tu ta kłoda!?"
Kobieta spadła w rzekę głęboką.
Teraz porusza się tylko, gdy ją fale wloką.

Córka żyje, lecz nieszczęśliwie.
Bez lubego i matuli
W całym zgiełku życia się gubi.
Postradała zmysły i uciekła.
Gdzie? Do piekła.

bazgroły z lekcji polskiego zainspirowane balladami A. Mickiewicza :)

autor

do_Nieznajomego

Napisany: 2008-01-16 Dodano: 2008-01-16 09:30:42

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie