Ballada O Samobójczyni

Stoi samotna,
w sukni purpurowej.
Twarz jej smutna,
zatopiona w poświecie księżycowej.
Włosy złote
wiatr rozwiewa.
Ręce młode
pokrywa blizn ulewa.
W delikatnej dłoni
sztylet z bułatowej stali.

Krople potu na skroni...

Nie odgadną ludzie mali
wielkości czynu tego.
Dla nich jest epizodyczny…
Nie zauważą w tym niczego wielkiego...

I nastąpił moment krytyczny…

Potu krople kolejne
Lśnią na gładkiej skroni.
Myśli jej chwiejne…
Sztylet wymyka się z dłoni…

Nie zrobi tego tej nocy.
gloria victis Gwiazd Korono!

To nie w jej mocy,
Bo…cui bono?

Strach ją pokonał…
Strach przed śmiercią…
Sztylet blaskiem gwiazd zapłonął,
Napełniając jej serce boleścią…

autor

Deidre

Napisany: 2003-08-10 Dodano: 2006-09-29 22:15:56

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie