...barwy garbatej bezradności..

Pamiętajmy o starszych..szczególnie w te święta..by nie byli sami.

Na ławce w parku staruszek siedzi
I patrzy na ludzi,uśmiecha się do dzieci
W jego oczach zmęczenie,spokój
A ja tak stoję,przyglądam się z boku..

Starość zabrała mu siły..
Odebrała większość rodziny
oddała samotność, trzy grosze w kieszeni
Każdy dzień taki sam,byle do niedzieli
Wtedy kościół, rozmowa z Bogiem
Modlitwa, prośba o jeszcze jeden tydzień
Zycia..tydzień życia

I znowu spokój, ławeczka w parku
I urodziny,osiemdziesiątka na karku
Bez tortu, bez bliskich,przez świat zapomniany
Dla świata nie istnieje,dla rodziny za stary...

Chciałby się przytulić,opowiedzieć stare czasy
Jak walczył na wojnie, jak wyjezdzał na wczasy
I patrzył na niebo błękitne,choć Ojczyzna nie była jego
I miał rodzinę i żył pomimo wszystkiego złego..

Lecz siedzi dziś w parku,sam
Zapomniałeś o nim Ty..zapomniałam ja.

autor

kreemooofka

Napisany: 2006-12-26 Dodano: 2006-12-26 14:41:55

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie