Będę
Tylko pomniki zostaną po nas?
Nagrobków las
po ludziach zwyczajnych
lub niebanalny
na obelisku wizerunek
po tych, których najbardziej brakuje?
Czy nic więcej, ponad kamienie
i ze śmiercią potomnych - nieme
zapomnienie?
Gdy ustanie ostatnie serce
z tych co pamiętały,
będą tyko ptaki, hołd nam składały?
Nie zgadzam się na to. Nie chcę.
A może pozwolić, żeby cykl się zamknął?
Nie płakać nad ostatnią zapisaną kartą.
Tak zwyczajnie odejść, zawrzeć życia
księgę,
przecież w Wiecznym Świetle i tak zawsze
będę.
autor
DoroteK
Dodano: 2010-09-20 07:24:39
Ten wiersz przeczytano 1837 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Największym wyzwaniem jest przyjęcie śmierci nie
znając "dalszej drogi",wiersz ukazuje rozterki duszy w
bardzo poruszający sposób.pozdrawiam
piękna i mądra pointa,pozdrawiam
Piękny, smutny wiersz... Ale uważam, że umieramy
dopiero wtedy, gdy wszyscy o nas zapomną... Wielu
ludzi nie umiera nigdy i żyje przez wieki w naszych
sercach aż do dzisiaj... Pozdrowionka :)
Po mnie też zostaną byle jakie wiersze...sam
pomnik....to takie puste...nie....
wiersz ciekawej treści
a ja się nie zgadzam, że tylko pomnik zostanie po
mnie.........po mnie pozostaną, byle jakie, ale
wiersze....ha
Istoty Anielskie, pozostawiają trwały ślad na ziemi, a
odchodząc zabierają to co najcenniejsze- MIŁOŚĆ...
Dołączam się do Twoich słów. My skończymy mówić i
znajdzie się ktoś, kto złoży naszą księgę. Możemy mieć
tylko nadzieję, że ze zrozumieniem ją czytał i
zapamięta. Pozdrawiam, Dorotko.
Ludzkie serca to najpiękniejsze pomniki.
Wieczne światło tak będziesz i jesteś ,ciekawy wiersz
:)
Uważam, że dopóki ktoś będzie pamiętać co coś jednak
pozostanie ale oczywiście akceptacja cyklu jest
wskazana. :)