Będę wiosną

Stella-Jagoda - szkoda, że odniosła się Pani tylko do
tego fragmentu.
A tak na marginesie, wiewiórki i nie tylko wiewiórki,
podążają za instynktem życia od początku zaistnienia i
mają to zakodowane w genach. Czy to dla nich problem?
Same nie odpowiedzą; Pani im go w swej wyobraźni
stworzyła.

jesiennie i pięknie

jakże sielski jesienny klimacik...
a tu nawet wiewiórki są szare:)))

pozdrawiam pięknie:)

:) Ładnie, Stello.

Serdecznie dziekuje wszystkim drogim gosciom za
poczytanie i komentarze, ktore sa dla mnie bardzo
mile, bardzo :)

Dziekuje P.Staz za poczytanie i komentarz. Nie wiem co
Panu odpowiedziec.
Odniose sie tylko do tego fragmentu
„w leszczynach piękność rudokita
ma twardy orzech do zgryzienia.”
Moja wyobraznia widzi te wiewiorki z twardym orzechem-
problemem- poniewaz idzie zima, trzeba zapelnic
spizarnie zapasami, zadbac o cieple gniazdko do spania
i wogole o przetrwanie zimy :)
czy to nie jest twardy orzech? Moglabym panu jeszcze
tysiac argumentow podac, dlaczego tak napisalam, ale
po co? widac wyobraznia wyobrazni nierowna :)Zostanmy
zatem kazde przy swoim rozumieniu swiata i przyrody :)


"Twardy orzech do zgryzienia to powszechnie problem
lub sprawa, które trudno rozwiązać. Czyż to nie
przesada mówiąc o wiewiórce? Czemu ma ta przenośnia
służyć, co powiedzieć czytelnikowi? Chwytliwe, ale
mało oryginalne."

Śliczna melancholia:-) Pozdrawiam z uśmiechem:-)

Udzielił mi się klimat tego wiersza Ewo. Poza tym jak
zawsze dopracowane wersy.
Pozdrawiam z uśmiechem paa

Serdecznie dziekuje, Sotku, Nel-ka, zefir, Beata,
marisyl, marcepani, ARABELLA, chacharku, tzw Grazynko,
Wandziu :)

Wszystko jest mozliwe, coreczko, wszystko :) i niech
sie spelni :)

Poczułam liliową nostalgię.
Bzem zapachniało, miłym wspomnieniem czegoś, co kiedyś
z ogromną radością planowałam. Wtedy nie wyszło, ale
może kiedyś? :)

Miłego dnia, Ewuś:):**

Ładnie ujęte. Wiersz pełen melancholii:)
Pozdrawiam:)

przepięknie budujesz strofy, a jaki klimat....:):)

Mistrzostwo pozdrawiam

Łaaał:) Pozdrawiam