beton
padają na ziemię kwiaty
zimnem i strachem umęczone
kolor i nadzieję tracą płatki
kruszą się łodygi zielone
nawet te najtrwalsze
nawet te betonowe
nawet te martwe
co roku tysiące
co roku coraz więcej
kwiaty zabijają kwiaty
pożerając się nawzajem
za brak znaczenia
autor
bananowy_Joe
Dodano: 2005-02-20 10:37:34
Ten wiersz przeczytano 457 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.