Bez odpowiedzi

To już popołudnie
-niedługo cienie powrócą do życia
niewolniczo wiedzione za postaciami.

Na drzewie chwieje się liść
wbity zeschłymi szponami w gałąź.

Spadnie i chyba tylko ja zauważę
jego pomarszczone ciało,
które na zawsze straciło swój szmaragd.

Chciałabym nie widzieć jego niemej walki
i przegranej z czasem.

Nie dostanie nigdy odpowiedzi na pytanie:
"Dlaczego?"

Został potraktowany sprawiedliwie,
zrównany w prawach natury z innymi,
więc czemu zapłakał nagle kroplą jesiennego deszczu,
jakby po raz ostatni chciał skosztować gorzkiego soku życia?

autor

Maja Dominik

Napisany: 2005-10-11 Dodano: 2007-02-11 08:04:06

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie