Bez sensu

szedł ulicą
zimnym betonem
na dworze wiał cichy wiatr
była wczesna pora,
około godziny piątej
chłód z betonu serce darł

i szedł dalej
środkiem drogi
na nikogo nie zważając
gwizdał cicho
patrzył w dal
w myślach siebie zachwalając

nigdy nie widział nikogo
pod nogami nie dostrzegał
beton topił się pomału
gdy bezmyślnie po nim biegał

nagle zmiękły twarde nogi
jego imię gdzieś dryfuje
sens
tak on właśnie się nazywa
jego właśnie tu brakuje

autor

bzduraa

Dodano: 2012-08-12 16:13:34

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie