bez twarzy
wzniosłych celów śruby
dociskane chwilą życia
patrzy niewidzącymi oczyma
w cienistą dolinę serca
zapomnieniem gasi pragnienie
wypatrując w ruchomych piaskach prywatnej
pustyni
słonych łez szczęścia
pewien dobrze naciągniętej cięciwy
samookreślenia
celnie mierzy siły na zamiary
patrzy wieczorem prawdzie w oczy
szczelnie powleczone bielmem
odwraca głowę
zgubił cień
spojrzenia w siebie
Komentarze (1)
o Twarzy bez twarzy - tak los człowieka się waży i
warzy, na wadze życia w żarze miłości.