Bez tytułu

To już nastał ten dzień, kiedy na mnie powoli przychodzi pora
Ta wiadomość nie pozwala mi zasnąć, dręczy jak zmora
Jak ja to powiedzieć im mam, że przyszedł ten dzień
Że moje życie usycha coraz szybciej jak ścięty pień
Oni już zmartwione mają twarze
Domyślają się co im los da w najgorszym darze
Boją się tego co im w przyszłym czasie pokaże
Czy dobry Bóg ten wyrok mój przypisany zmaże?
Najbardziej jednak się boje Waszych łez
Że gdy zakwitnie wiosenny bez
Obmyjecie go nimi modląc się za mnie…
Jednak nadziei jeszcze nie straciłam nie
Że obudzę się i wszystko dobrze będzie
I Toćka znów jak zawsze będzie wszędzie…

Wiersz pod wpływem chwili... Chciałabym by było inaczej... Exegi Monumentum... Z dedykacją Przemkowi i Kubie...

autor

Toćka

Napisany: 2006-09-25 Dodano: 2006-09-25 22:36:44

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie