Bez tytułu.

Codziennie zadaję sobie pytania,
i z powoli gasnącą nadzieją czekam na odpowiedzi.
Tylko Pan Bóg je zna.
Dlaczego nie chce mi ich wyjawić? Przecież wierzę.
Panie Boże, czym ja tak zawiniłam? Chciałam dobrze, ale nie wyszło. Przepraszam...
I proszę...
Nie, błagam, odpowiedz mi.
Ja już tak nie mogę, nie chcę,
nie chcę tak żyć.
Niczego nie jestem pewna. Czy to naprawdę tak wiele?
Czy wyjaśnienie to dla Ciebie tak dużo?
Panie, ja usycham. Twoja rózyczka więdnie.
Podlej mnie, oświeć.
Chcę znać, choćby najgorszą prawdę.Przecież wierzę...

autor

Menda

Dodano: 2006-05-03 15:49:44

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie