Bez wyjścia

Łez wiadro na klatce,
przekleństwa kleją się
do brudnej ściany,
ktoś wstrzykuje sobie
miłość i myśli, że bedzie
prawidziwie kochany.

Samotność zamyka
drzwi na klucz,
ból zasuwa zasłony,
nienawiść uderza ci w twarz,
i myślisz, że tym razem
uda ci się schronić.

Szara blokowa ściana
obrzucona beznadzieją,
kilka gałęzi uginających się pod
ciężarem obłąkanych oczu,
ktoś ucieka przed życiem
które niesie upodlenie w swym worku.

Zakapturzone cienie wśrod
brudnych murów szemrzą,
chodnik wykuty z niespełnionych życzeń...
I nie wiesz, czy wytrzyma ta tama,
której obojętność jest fundamentem.

Kwadratowe bloki zasztyletowane
szarością, kilka zielonych ławek
kryjących w sobie strach,
ktoś stara się zmienić,
tonąc w rzeczywistości.
"Nie ma wyjścia" - krzyczy brzydki wiatr.

autor

LenaLaut

Dodano: 2007-02-27 12:37:43

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie