chwile

Mówisz, że nie chcesz, nie chcesz mnie,
zapach skóry sklejonej krzykiem, dzikość w oczach,
zatapianie rzeczywistości, a na ustach kłamstwa rosa,
i mówisz, że nie chcesz, nie chcesz mnie kochać.

Zasłony gorące od odechu splecionych myśli,
papierosowy dym we włosach się chowa,
zmierzwiona przestrzeń wsród mych kolan,
i mówisz, że nie chcesz, nie chcesz mnie całować.

Zagubiony strumień światła na mych piersiach,
zatroskany twój wzrok wodzi po ścianie,
tapeta zielona się odkleja,
zwisając smutnie, jakby wierzby szlochanie,
i mówisz, że nie chcesz,
nie chcesz krzywdzić, sypiąc solą po ranie.

Ranek skąpany w uczuciach burzliwych,
wspomnienia gonią, znów będą karmić duszę,
będą przywoływać kłamstwa już prawdziwe,
będą sensem dni, ich treścią, ich muzyką, moim życiem.

autor

LenaLaut

Dodano: 2007-02-28 12:35:01

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie