Bez wzajemności
Ludzie mi jakoś
dobrze ufają
sekrety swoje
wciąż powierzając
i choć im wskażę
kierunek drogi
ja wciąż zaufać
innym nie mogę
Ludzie mi jakoś
dobrze ufają
sekrety swoje
wciąż powierzając
i choć im wskażę
kierunek drogi
ja wciąż zaufać
innym nie mogę
Komentarze (32)
Między wierszami sekretów pełno,
wyłuska wszystkie czytelnik - klejnot.
Warsztat poety - pomiędzy słowa
auto z ufnością móc zaparkować.
Pozdrawiam.
Czasami tak bywa, że jesteśmy powiernikami dla innych
;)Dobrze, że są ludzie umiejący słuchać - jak Ty :)
wzajemność i zaufanie trudne to uczucia przez wielu
dziś jakby zapomniane - dobrze ze o tym piszesz -
pozdrawiam
:-) :-) :-) Olusia i jej podusia:-) :-)
:-) :-) :-) Olusia i jej podusia:-) :-)
też mnie zawodzi ale nadal chcę zaufać:)
Myślałam, że będzie o miłości (po tytule), chociaż
zaufanie też się z tym uczuciem łączy :)
Czy można ufać źle, albo dobrze? - to pytanie mnie
dręczy :)
To więc, więcej wiary życzę, bo jest łatwiej przejść
przez życie. Pozdrawiam serdecznie :)
e tam,dlaczego? więcej wiary życzę:)pozdrawiam
czasem można się sparzyć ufając bezgranicznie ...ja
jednak wierzę w ludzi
pozdrawiam i ufam im :-)
Trochę więcej wiary w ludzi :)
Nieufność ma często źródło w zawiedzionym niegdyś
zaufaniu.
Może jesteś zbyt podejrzliwy Chacharku. Pozdrawiam.
O, Podobnie jak Karl! Przepraszam. Zaufałem sobie i
się zawiodłem.
"Kto się na gorącym sparzy, ten na zimne dmucha".