Bez znieczulenia

Kiedy w polskich domach przyjmuje się gości,
rozmowy się kłębią niczym stado węży.
Jad kapie z jęzorów tym, co są najgłośniej:
"Araby* wynocha, a księża na księżyc."
Wódka żywym ogniem hartuje poglądy:
"Żydom zabrać banki, postkomunie sądy."


Kiedy politycy mówią z hardą miną,
o wielkich ideach, jakim chcą hołdować,
to myślą zapewne jak podkładać świnie,
lub wprowadzać ferment u prostaczków w głowach.
I nigdy nie wolno wrogom przyznać racji,
taki jest pokrętny urok demokracji.


Kiedy wyprzedamy rodzinne klejnoty,
oddamy za grosze mamusine srebra,
trzeba będzie znowu jechać za robotą,
w polu u Helmuta o podwyżkę żebrać,
w zagonach szparagów sunąc na kolanach,
bądź zmieniać pampersa Heldze, gdy... po pachy.


A kiedy brat z bratem chwycą się za gardła,
zamroczeni krzykiem licznych podjudzaczy,
szanowni sąsiedzi poszukując prawdy,
że tylko w niewoli myśmy są rodacy,
zaśmieją się szczerze, w idealnej zgodzie,
bo Polak jest mądry, dopiero po szkodzie.




Tytuł alternatywny:
"Kartoflisko. I tak stąd nie wyjadę."

autor

BordoBlues

Napisany: 2021-02-19 Dodano: 2021-02-19 15:25:04

Ten wiersz przeczytano 4686 razy

Oddanych głosów: 78

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie