BEZLITOSNE SŁOŃCE

Z bezchmurnego nieba kula ogromniasta
Zsyła swe promienie na wioski i miasta.
Żyjące stworzenia poszukują cieni
I mają nadzieję, iż coś tu się zmieni.

Bezlitosne słońce w ciągu dnia całego
Grzeje, parzy, kwiaty już na łące więdną.
Zdarza się, że chmurka promienie przesłoni,
Wtedy na wytchnienie chwilę daje ziemi.

Człowiek – dość odporny – poszukuje cienia,
Szuka chłodnej wody i miejsce swe zmienia.
Wieczorem, gdy słońce na zachodzie zajdzie
Z rozkoszą się pławi w tym ożywczym chłodzie.

Przeżyć to należy, na to rady nie ma,
Gdyż żadne stworzenie nie żyje bez słońca.
I gdyby nie ciepłe promienie słoneczne
Nie byłoby życia na tym pięknym globie.
* * *
HanB

autor

wertycha

Napisany: 2016-07-12 Dodano: 2016-07-12 20:18:37

Ten wiersz przeczytano 1225 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie