biała śmierć...

Zanika w sercu zwykły rytm
Po ścianach cienie się przechadzają
Gorycz w ustach mam
Zwijam sznurowadła zapada zmrok

I idę już nie wiem gdzie
Potykam się o wystający kamień
Upadam i się podnoszę
Ból pustka i skojarzeń mrok

Przechadzam się po okolicy
Nie widzę swej oblubienicy
Znajduję jednak jej ślad
Mam kasę uderzam i szukam dno

Białego proszku troszkę
Dać w żyłę odrobinę
Zobaczyć i przeżyć niebieskie chwile
Pokusić się i zrobić luz

Co potem nie wiem już nic?
Urywa się to słaba nić
W transie tym przez okres trwam
Kontakty swe zrywam

I teraz, co już nic nie mam
Nikt mi nie ufa
Zostaję sam
Sam umieram

autor

janek

Napisany: 2006-12-18 Dodano: 2006-12-18 08:20:53

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie