Biała zguba

Ostatni biały proch poszedł w ruch
Przygniata go język
Dusi oddech
Skrywany przeze mnie, tonie
Wstydzę się „pomocnego” druha
Wiedząc, że tak naprawdę nic nie znaczy
Cóż on może pomóc…

Może i zostaną po mnie uśmiechnięte fotografie
Może zostaną ciepłe wspomnienia,
Niezapomniane wręcz szalone chwile
Bądź też pamiętnika zapisane kartki…
***
Lecz gdzie pierwszy krzyk
Ciekawskie spojrzenie,
Wdzięczne objęcie
Gdzie radosny pisk?

Goryczą moją jesteś!
Niczym piasek między zębami
Czuję złowieszcze zgrzytanie
Z każdym ziemskim krokiem

Zero pomocy, to jakiś żart
Niech cię piekielny pochłonie czart
Bezsensu twoje mocne nadzieje

Przez ciebie w życiu ciągle się chwieje…

Niech będzie... - dla lek.W.

autor

Alexa-ndra

Napisany: 2008-04-24 Dodano: 2008-04-24 23:26:23

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie