Biegnąc

Nie pamiętam tamtego obrazu,
co go pokochałam nad życie
myśląc, że mówię prawdę.
Niedorzecznie złapana za głowę
biegnę za paradą niezrównoważonych małp,
które niby wielkie
maszerują przez ulicę.
I nie wiem czyja jestem,
bo paranoiczne szczęście nie trwa długo.
Wypijam łyk zbyt mocnej kawy
i gonię dalej,
choć biegać nie umiem.
I może jestem czyjaś,
może jestem swoja.

To dla Ciebie, bo kilka słów sprawiło, że już wiem i chcę. Nawet jeśli to się skończy.

autor

Tajemna magia przypadku

Dodano: 2007-02-28 18:17:10

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie