bilet na księżyc

W tekście, melancholijnie akceptuję to, co jest nieuchronne w swoim czasie i jeżeli mogłabym wybrać to wolę księżyc niż nudne niebo...gdybym mogła!!! Miłego odbioru!

gdy przyjdzie mi dotknąć
kresu
bez zdziwienia
bez łzy szkarłatnej
niech wolno mi będzie
zadecydować
o podróży bezkresnej
ostatniej

wyjdę przed dom w noc bez skazy
spojrzę na gwieździstych sfer krajobrazy
stwierdzę - że podróży mi potrzeba
z biletem na księżyc – nie do nieba

gdy przyjdzie mi się żegnać
bez gestu
z uśmiechem
zastygłym wpół oddechu
niech wolno mi będzie
w ten rejs ostatni
wyruszyć
ja i moje drobne
manatki

wyjdę na próg w ciepłym swetrze
zaciągnę się nocnym powietrzem
stwierdzę - że podróży mi potrzeba
z biletem na księżyc – nie do nieba

zadomowię się na morzu jasności
przemierzę wszystkie
z pozostałych jego mórz
tak jak on
w kwadrach
będę zmieniać twarz
w parze z nim
wieczną trzymać
straż

chcę wyruszać na nocny patrol z księżycem
świecić nocą wraz z nim – słońca odbiciem
teraz jestem tego pewna - biletu mi potrzeba
biletu na księżyc – nie do nieba

Dedykuję sobie!

autor

kryształ głodu

Dodano: 2009-10-05 00:44:46

Ten wiersz przeczytano 1431 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie