Blady...

Blady świt, pomruk wczorajszego zachodu słońca
Czerwienią serdecznego serca płynącą, rzeką myśli....
Sen, sny, podświadomość, ciągle rani mnie
A dusza ?
Sam okłamuję się, sam nie wiem, nic nie wiem
Żyję by żyć, nic więcej
Rozdwoiłem się w pola puste, wypalone, ciemność
Ja i ty, ja i moje drugie ja, mały konflikt atomowej ekspresji
Szara droga prowadzi do...do....gdzieś.....
Gdzie?
Zapomnienie?
Czas....
Być i być, jakie to smutne
Nic, może coś, chyba nie...
Śmieszne, czy tragiczne, relatywne choć trudne
Nasze.....wszystko....
Nagle nic...
Codzienność i proza
Życie i śmierć
Tak i nie
Albo...
Może....
Pytania i wola, siła czy słabość
Koniec, początek, może nicość
Kochać.....

autor

futhark

Dodano: 2006-02-12 21:36:57

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie