Błagając los

Wiersz dedykuje wszystkim poszukującym swej wielkiej miłości.

Losie okrutny, losie złowrogi dla ludzi,
niech cię głos mój dziś wzbudzi,
do litości nad jak ja nieszczęśnikami,
który od wieków są ciągle sami.
Którzy plątają się po zakamarkach życia,
i pragną jednego, kochanymi bycia.
Nad tymi, których serca choć nie z kamienia,
nie mają w sobie, ni kropli szczęścia, ni miłości cienia.

Zlituj się losie my dzisiaj prosimy, błagamy,
za jakież to winy cierpieć mamy?
Cóż tak strasznego i okrutnego ci uczyniliśmy,
że tak przez ciebie znienawidzonymi się staliśmy?
Dlaczego nas karzesz i choć tak bardzo chcemy,
kochać i pokochanymi stać się nie możemy?

Za co te cierpienia, za co te katusze,
dlaczego tak zniewoliłeś mą dusze,
bym nie mógł pokochać, bym nie był kochany,
ja tak ci posłuszny, tak ci oddany?
Który to wszystko co ty, los mi zgotuje,
bez słowa skargi co dzień przyjmuje...

Lecz dosyć tej ciszy, dosyć milczenia,
nadszedł czas z twej niewoli się uwolnienia.
Ja chcę w końcu miłości doznać,
siłę uczucia tego poznać.
Więc zrzuć z nas łańcuchy, którymi nas zniewoliłeś,
napraw to wszystko co przez lata złego zrobiłeś,
przeciw miłości, w dziele naszego nieszczęśliwego życia,
spraw byśmy kochali, i byli zdolni do kochanymi bycia.

Losie okrutny, losie złowrogi,
nie rzucaj już nam kamieni pod nogi,
niechaj idziemy przez życie choć raz zmoczeni,
w miłości rzece wzburzonej pieni...

autor

Szumi

Dodano: 2005-01-16 11:01:34

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie