BŁĘKITNY WILK

:)

mam wszystkie cisze z barwnych źródeł czas rozsupłał
gdy widzę lunę jak rośnie za oknem tworzy się jutrzejsze
drży twoja piękna muzyka o wymianie myśli w niepojętym geście
potężnieje w soczewce waży lot to ton plecie głębszy wymiar

oddechy świecą łuna w powietrzu aby zapamiętać
zza granicami jasno namiętność rozwija oczywistość - poezja

dzisiaj zaszyje nawoływania schrypnięte w poduszkę
i w nocy przejdzie do snu twojego cieniem jak ciężar światła
a potem zniknie na malutki moment w krajobraz rozbiegany
abyś odnalazł niemal w ostatnim - instynktem

zawsze drogę do mnie układasz w bukiet z imionami słów
zakwitłych z odległości wzbudzonej żeglugą w jaskini ciała
kołysanką zagadką niespodzianką kołacze by kaprys spełnić
ty wiesz ze od słów kocham zaczyna się wieczność

i wszędzie na wszystkich naszych ulicach jest napis co rzekę stanowi
wilk błękitny tu był gdy wracał do domu z włóczęgi jak wiersz nad miarę
bo w tym jest prawda z pustki o łzach ludzkich zatrzaśniętych z pokory
punkty zna wszystkie w przestrzeni bo myśli wnętrzem wystrzału pragnieniem

od zawsze widzi jak w purpurowej drzewo szuka cienia
tajemne moce rozsiewa księżyc z gęstniejącego tłumu słów
pada lazurowy deszcz i po burzy tęsknoty w lustrze

ze świtem ramiona dla niego na tęczy rozpinam
/UŁ/

Łódź,09.11.2008 ula2ula- poprawiony

autor

ula2ula

Dodano: 2010-09-22 12:11:18

Ten wiersz przeczytano 1250 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Toniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie