Błogosławieni

Błogosławieni, którzy wspominają,
Ciężar przeszłości na plecach noszący,
Błogosławieni, którzy dotyk znają
Ust złożonych w pocałunków tysiącach.

Błogosławieni cierpiacy za dwoje,
W imię miłości zakuci w łańcuchy,
Błogosławieni dający ostoję
Uciekającym od chłodu kostuchy.

Błogosławieni wtuleni w ramiona,
Wsłuchani w bicie kochanego serca,
Błogosławiony i błogosławiona,
Nago u wrót miłosnego kobierca.

Błogosławieni, co po nocach płaczą,
Żale zanoszą nieprawościom świata,
Błogosławieni, którzy zmysły tracą,
To odzyskując, co nigdy nie wraca.

Błogosławieni, co za siebie patrzą,
Dawnej świetności odnajdują ślady,
Błogosławieni, którzy duszy bratniej
Pamieci nie plamią pokusą zdrady.

Błogosławieni, których serca płomień
Z każdym usmiechem jak na wietrze skacze,
Błogosławionych od łez mokre dłonie...
Ja nie mam za czym. Oto, czemu płaczę...

autor

seba-yimmy

Dodano: 2008-04-06 18:23:26

Ten wiersz przeczytano 1512 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie