Błyszcząca plama krwi

Wykrwawiam się.Gniewem i bólem,cierpieniem ryczę,zarzyna mnie niebo,
wykrwawiam się,lecz nie mogę umrzeć jakoś.Kolejne niespełnione marzenie.
Wylewam się krwią,na posadzkę,wylewam tymi chwilami,
gdy pięknie nam było,gdy nadzieja jeszcze nie była żałosnym bękartem.
Wypłakuję kwas solny z oczu,pali ciało i serce,żre mnie zachłannie,
bo nie ma Anioła,jej dłoń mej dłoni nie głaszcze.
Jeszcze wspomnieniem pławię się w jej włosach,zapach chłonę,a włosów miliard uśmiecha się i jescze pragnie,
mego dotyku wśród lasu miękkości,ja jestem,ja nie muszę już marzyć.
Lecz to sen zbyt złoty,a prawda kapie z żył rozdartych przeznaczeniem,
dlaczego nas krzywdzisz tak Boże?Dlaczego skąpisz spełnienia?
Leżę na posadzce upstrzonej wymiotami tych podarowanych mi chwil,
lecz tylko zaszkodziły bo boli!Bo już nie potrafię bez Ciebie żyć.
Zlizuję krew z brudnej podłogi,to kwas jest,więc ukrócę swe cierpienie,
kwasem się stanę,zabulgoczę w ostatnim tchnieniu.
Nie chcę żyć,nie chcę oglądać już ścian celi co gwałci mimikę mej twarzy,
nie chcę już stąpać bo rozgrzanych piekłem ulicach,już nie marzyć i nie pragnąć.
A niech tam,nawet diablim rogiem mnie przebijcie,bo po co walczyć o kolejny promień słońca?
I tak nie dane mi to,sprawiedliwość,pakiet podstawowy.
Nie widzę już kolorów,nie widzę błękitu nieba,
tylko smolistokrwawe krople deszcu spadają z betonowej powały,nieprzepuszczającej wołania o kawałek chleba.
I jeszcze łyk kawy z Chicago,kanapka na drogę,to nasz pożegnalny poranek,
potem ona spojrzena poskąpi,ja odejdę w niepamięć.
Więc leżę na posadzce,uśmiecham sie z ironią do swego odbicia w błyszczącej plamie krwi.
Oto życie panowie.Stworzenie.Gdzieś pogubilo plany na jutro.Śpi.

autor

rebel

Napisany: 2007-03-18 Dodano: 2007-03-18 09:50:46

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie