[ Bo nam do śmierci nie grają ]

Mogłeś nie nosić mnie na rękach,
gdy teraz stopy mi podcinasz
i rozkazujesz biec za sobą

mogłeś nie szeptać że przed nami
otwiera się bezkresne niebo
gdy linie granic dookoła mnie
bezmyślnie malujesz

nie gra nam nic
kiedy trzymam Cie za nadgarstek
krzycząc że ciężko odejść
gdy kocham

nie gra nam już nic -
gdy beznamiętnie całujesz
powietrze...

A obok Twej skroni
z niedowierzaniem
bez blasku -
odpada mi twarz
nie mając sił
by po raz kolejny
powrócić


------------------------------------------- ----



nie nazwę nic - przemijaniem,
co nasze szorstkie dłonie wiąże

ja pamiętam -
nie tracąc ani jednej kropli
jak krew i łzy przelewaliśmy
z dłoni w dłoń

oddam Ci moją władzę
jeśli staniesz znów w progu moich snów

poruszaj złotą trawą
by ona wypadając
we włosy moje się
wplotła

ja wierzę -
że zginie ta mgła
która wyrosła niepożądana
i zakłóciła nam walkę
o za tłumioną noc
naszych oddechów
gdy leżeliśmy na samym dole ziemi


jak mogłam -
krzywdzić Cie słowem

Jak mogłam Kochanie
rzucać kamieniami
w Twoją nagą męską pierś

gdy wielkie serce
tuliłam do siebie
w zachwycie jego
uderzeń

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2007-04-04 13:47:50

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie