...bo to nie miłość.

Z bezkształtnych myśli
lepię tandetne ramki...
stroję je anielskim włosem
i odciskam stopy zagłuszanego
wstydu...

Uchwyconą chwilę szczęścia
wpycham za szklaną barierę
i już nie słyszę głosu rozsądku...

Uśmiechamy się do siebie,
a cukierkowa miłość łączy
nas na wieki...

Bo nasza miłość nie pachnie już
różami... to zapach
perwersyjnych myśli, dzikich żądz,
bezbarwnej spermy...

Wchodzę w ramkę i już nie czuję się
jak lateksowa kochanka.

"Mało jest ludzi, którzy by sie nie wstydzili, że się kochali, gdy się już nie kochają." Francois de La Rochefoucauld

autor

Amatorka

Dodano: 2006-09-17 18:20:52

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie