Bóg przemówi jeszcze. Z ambony.

A jutro...
Gdy opadnie konfetti i głowa będzie boleć,
nastanie chwila wypełniać przysięgę tysiąca postanowień.
By wszystko się zmieniło, by te lepsze czasy,
przygniotły nas euforią, w gratisie wieczność dały.
Jak głoszą z mównic, z kościołów i między półkami z dżemem,
w miastach i wsiach. „Kowalski! Ma być lepiej!”

A ja odpalam telewizor, który zawsze mówi prawdę
i oglądam obrazy z wojny narodów. Trzeciej i czwartej.
Kto tam będzie pamiętał tego Sylwestra, gdy krzyczał: Od dzisiaj nie piję!
Gdy znów przyjdzie gnoić bliźnich, w imię własnych wygód.
Krótka pamięć i trzysta sześćdziesiąt kolejnych dni,
Tak się żyje na ziemi. Witaj w krainie Królów rozlewu krwi.

Bóg przemówi jeszcze z ambony. Władcy kraść będą, jak kradli,
markety rzucą nas na kolana i wszystko kupisz za eurotalary.
Ludzie się nie zmienią. Będziemy tacy sami.
Przejadą po nas czołgi i nawet nie poczujemy, szukając Świętego Graala.
Nic nie będzie lepiej, jeśli szczytem pragnień,
trochę więcej dla siebie, trochę mniej zmarszczek.

To tylko sucha data, obliczenia dla wygody.
Tu nie ma nic ważnego. Ważny jest każdy człowiek.
Nie rzucę palenia. Nie będę szczerzył więcej zębów,
do świata, który jest tak zły! I pędzi wciąż na ślepo, coraz szybciej w przepaść.

Chciałbym za to być wszechmocny. By nikt więcej nie umarł na darmo,
by żadne dziecko nie było głodne. By brat podał rękę bratu.
Chciałbym rozbić bank. Dla ludów wszelkiej rasy,
chciałbym mieć teczkę na Boga. Trudny szantaż. Ale niech naprawi.
Właściwie chciałbym nie być człowiekiem,
bo tak, tylko mogę spaść na ryj. Nigdy nie będzie lepiej.

autor

rebel

Dodano: 2011-01-02 00:52:04

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie