Chcemy więcej wojen!

Kolejka do Następnego. Bezwstydnie wyciągają szpony.
Że niby tamten odszedł już. Że niby reumatyzm i alzheimer go przegonił.
Że potrzebny następny, a wtedy wszystko się zmieni.
Widzieliśmy, zrozumieliśmy. Naprawimy swoje grzechy.

Wpatrzeni jak worki mięsa z wypalonym na czole,
świętym przykazaniem. Wojna! Chcemy więcej wojen!
Stary leży wszędzie, podzielony na abecadło grzechów,
demaskuje naszą wolę. Modlitwę do lustrzanego uśmiechu.

Tysiąc obietnic przegryzanych plackiem z jabłkami błyszczy potęgą refleksji,
rzucimy palenie, zadbamy o siebie, rozdamy ludziom jeszcze więcej uśmiechów.
Zrobimy se cycki z plastiku, będziemy królami losu i każdej imprezy,
życie stanie się bajką, bo wreszcie nam się należy!

Tylko daj Boże czasu... Jeszcze trochę, abyśmy zdążyli,
przemilczeć wszystkich ludzi świata, co ich wciąż będą wybijać.
Jeszcze kilka wieków, a potem, obiecuję,
zastanowię się nad sensem życia. Tak szerzej, jak byś sobie życzył.
A jeśli cię nie ma i ateiści wykrakali,
to chrzanić obietnice. Nic nie będzie ważne.
No chyba, żebym naprawdę kochał całą swoja rasę,
ale kto by tam kochał! Za dużo z tym problemów, a ja mam swoje własne.
I na nic nasze łzy, na nic protesty z transparentami,
więc jeszcze kilka, kilkanaście lat dla nas. Tylko dla nas Panie.

autor

rebel

Dodano: 2011-01-01 00:03:22

Ten wiersz przeczytano 776 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie