Bogacz i biedak 3
Betonowe ściany, betonowy mur,
jak w zamkniętym dworze, tu nie wejdzie
nikt.
W koło biega pies, groźny z niego stwór,
władca tego domu, siedzi jak w więzieniu.
Brak mu też wolności, często bywa sam.
Pomyśl więc bogaczu. Czy to szczęście
jest?
Twa samotność w domu, ciągle w oczach
strach.
Mnie wystarczy namiot, sufit z nieba
chmur.
ściany przezroczyste, widok ludzi, tłum.
Najbarwniejszy dywan, ja go właśnie mam.
Wiosną jest zielony, latem żółtą plażą.
Z liści jest jesienią, zimą
śnieżnobiały.
Chociaż domek mam, szczęście moje w nim,
to przyrody łono, najpiękniejsze jest.
autor
AnnaX
Dodano: 2015-03-29 15:06:18
Ten wiersz przeczytano 1378 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Kiedyś pisałem już, szczęśliwi ci, co nic nie mają.
Pozdrawiam
Uwieziony we własnym bogactwie. dobra refleksja.
Pozdrawiam
Życiowo ujęte. Nadmiar bogactwa wcale nie przynosi
szczęścia:) Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)
Złota klatka jest klatką,
zatem to bogactwo często nie jest wcale takie
cudowne,dam przykład tragicznej śmierci księżnej
Diany,
była bogata,miała pozycję i właśnie ta pozycja
przyczyniła się do jej śmierci, zginęła uciekając
przed paparazzi,gdyby była zwykłym szaraczkiem,pewnie
żyła by do tej pory...
Miłego dnia Aniu
Bogacz ma pałace i piękne ogrody......
najszczęśliwszy człowiek - na łonie przyrody.
Miłej niedzieli.
Niby tak, jest wiersz z przesłaniem, ale te same
księgi na innych stronach dają szkołę jednemu i
drugiemu; czymże więc jest wychwalanie pomnażania
dobytku jak nie faworyzowaniem bogaczy?