Boję się ...
Boję się samotności
Zwłaszcza tej wybudzonej
Tuż przed świtem
Podszytej ciemnością
Serce w gardło
Wciska się głęboko
Kołacząc niepewnie
Co dalej co dalej
Lękam się siewu
Kiełkującej bezradności
Na ugorze marzeń
Myśli co zapachną niebytem
Boję się człowieczo się boję
autor
imiriana
Dodano: 2008-09-03 20:51:35
Ten wiersz przeczytano 477 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ten strach jest normalny, kiełkująca bezradność -
pięknie to ujęłaś- często sprawia, że serce mamy w
gardle...Pozdrawiam ciepło
ja też się tego boję, ale trzeba pokonać strach i
zauważyć piękno tak bardzo ukryte w nas