Boję się śmierci

Dwupasmowo leżę ułożony na wznak,
Na świat,
A spękanym chodnikiem omija mnie życie,
Tak – mi się czasami należy.

Słup światłami daje znak, aby przejść,
Aby zdążyć,
Na drugą stronę w manekinim tempie,
Tak – beztrosko bez przeżegnania,

Czasem potykasz się o pęknięcie –
to moje serce,
(a miało zostać w kredensie).
Przed buldożerem rozlatuję się motylo,
Cząstkami duszy wirując ku niebu.

Klaustrofobią zapylam konar
w którym jeszcze nie mieszkam.
Zniewoleniem zapylam winorośl
która otoczy mój ołtarz.

przy krawężniku - skrzydlato
rozdmuchuję bielmo na oku

Tak widzę wszystko w czerwonym świetle
Stop
O krok…

autor

Kraina Latarek

Dodano: 2005-07-20 12:46:18

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie