Boleść życiem

Wśród pól różanych
Wśród woni bzu
Śmierci skrywa się ciche tchnienie
Przy bólu
Przy łzach
Zgryzota w duszy
Szczęście odeszło

Ucichło już łkanie
Bez słodki pozostał
By pognębić mą duszę zagubioną

I proszę już tylko
Zabierz mnie
I łkam cichutko
Odbierz mi blask
I błagam Boga w duszy
Odbierz ten strach
To nim jest życie
To on rodzi śmierć

Zginę wśród bzu woni nieśmiertelnej
Lecz nie odejdę w spokoju
Nie będzie mym to udziałem
Zostawię gorycz
Ranę bolesną
I strach
Cierpienie serc spalonych
I złość
Bezsilną emocję

Życie bywa okrutne
Choć jest wspaniałe
Bywa też zimne
Choć jest gorące
Często bywa trujące
Choć jest uleczające

Strach przed stratą
Brzemieniem ludzkiego istnienia

Nie każ mi więc kochać
Nie każ mi więc śnić
Życie moje kochane

Dla Ciebie moje życie, choć tak mocno ranisz...

autor

Tapy

Dodano: 2005-08-20 20:10:06

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie