Brakujące kawałki

Na niebieskim morzu, rzucam sie
Słońce dziś wzeszło wcześnie i budzi mnie
Dni coraz dłuższe, wiosna
A ja? A ja płonę radością

Jestem ryba, tą najdziwniejsza z dziwnych
Wychylam sie z wody, świata mego
Szukam słońca, matki światła z dna
Wiem ze jest tam, a ja go pragnę

Kawałki powietrza zbieram w sobie
Jak te słowa na kawałku kartki
By w chwili spotkania, spotkanie Ciebie
Przypomnieć sobie, co czułem, kiedy tu byłem

Jak słońce smakuje rybie, która w wodzie urodzona
Kiedy człowiek szuka siebie pośród innych?
Jak samotny podróżnik błądzący nocą
Wiesz ze nie wiesz, kiedy i gdzie, ale dojdziesz

Czy potrwa to dzień, czy ich tysiące
A może całe miliony jak jedno mrugnięcie powieki
Czy to ważne? Wiem ze tam będziesz, wiem to!
Podejdę i zapytam jak się masz, jak się masz…

Jesteśmy kawałkami naszych chwil, tych, które były
Kiedy układam ten mój pobity wazon na kwiaty
Widzę ze brakuje mi tak wielu kawałków, wielu pięknych
Zastąpię je swoja wyobraźnią, znam piękne chwile

autor

Wilk Stepowy

Napisany: 2008-04-11 Dodano: 2008-04-11 10:27:51

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie