Brzmiące z cicha, puste ja

Tylko tak potrafie przed Toba przyznać się do winy....

Przemykam palcami z delikatnością po strunach duszy.
Zgrubienia rozbijam ciepłem mego dotyku.
Zamykam w pudełku niepotrzebne słowa
I ciszą naprawiam zadane Ci rany…

By uśpić demony zadaje pytania.
Zagłuszam głos by uspokoić sumienie.
Z premedytacja przesypuje kolejne ziarna,
By zadowolić idealne wyobrażenie siebie.

Uwolnione ziarna puszczam w papierowej łódce,
By w szalejącym sztormie nie odnalazły brzegu.
Wyłowione przez rybaków nienależną do nikogo,

Bo urodziły się po to, aby umrzeć niedoścignione…

Przepraszam .... jestem słaba....

autor

sunflower

Napisany: 2005-10-30 Dodano: 2005-11-09 15:08:23

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie