Stałam sama ...

Byłam sama boskim ogrodzie, szczęśliwa.
Na harfie przygrywał Apollo,
Muzy i leśne driady tańczyły w blasku słońca.
Miłość jak bluszcz oplatała mnie cała…
Zatracałam się w swoim szczęściu…

Lecz nagle róże w ogrodzie stały się czarne,
Ciernie wielkie i trujące,
Trawa poszarzała,
A błękitne niebo zaszło chmurami
Stałam sama po środku czarnej otchłani mroku….

Przyjęłam pomoc,
Lecz wyciągnięta dłoń okazała się pusta.
Chciałam złapać się jej kurczowo,
Ale odepchnęła mnie,
Gdy zaczęłam płakać nad swym losem
Najmniejszy w ogrodzie kwiat
Oplótł mnie i usłał na mym policzku
Pocałunek ze swoich płatków,
Oddał swe życie bym zdołała odepchnąć się od dna,
Poprosili słońce, by kilka jego promieni zaświeciło dla mnie.

A ja nigdy go nie zauważyłam,
Tego najwierniejszego kwiatu przyjaźni,
A teraz kiedy zostałam sama
Wciąż czuję jego ciepły pocałunek na moim policzku…

autor

sunflower

Dodano: 2005-11-06 19:53:26

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie