Brzoza
Idę już do ciebie, przyjaciółko moja.
Znowu się zachwycę twoją dostojnością.
Ty na tle błękitu wyglądasz tak pięknie,
a czerń nie ujmuje nic twoim wartościom.
Pragnę znów cię objąć i twarz w szorstkość
wtulić,
wsłuchując się w spokój,
czerpać z ciebie siłę.
Głaszcząc białoszarość,
uspokoić duszę.
Powierzę ci grzechy i moje marzenia.
Wysłuchasz, jak zawsze i dasz
rozgrzeszenie.
autor
ewaes
Dodano: 2018-01-12 09:04:07
Ten wiersz przeczytano 1772 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
@wandaw - zapraszam Gwiazdko! :) ja już ją niedługo
odwiedzę, możesz dołączyć :)
Dziękuję pięknie :*)
@najdusia - - jak najdalej jestem od takich skojarzeń
:)
@WINSTON
@malgoska
@Stella J
Dziękuję wam pięknie :*)
@Wiktor B-- las ma moc! Wracam za 4 dni do niego:) :)
Dziękuję :*)
@krzemanko - - jak zawsze celna uwaga :)
Dziękuję :*)
@Zosiak - - masz rację, poprawiłam i dziękuję :*)
O wiele bardziej podoba mi się taka forma spowiedzi od
klasycznej.
Co myślisz o zamianie "ciszę" na "siłę"? Miłego dnia:)
Gdybby ujmowała, wtedy - choć
w miejsce - choć
Ładnie :) Lubię brzozy.
Miłego dnia
"choć czerń nie ujmuje nic twoim wartościom."
w miejsce coć wstawiłabym a
lub i
PPiekny wiersz Ewus. ż wielkim ciepllem dla niej. - w
ten sposob- wczasie lesnych wędrowek - odnajdywalem
powoli siebie- rozmawiając takze z dębami, czerpiąc z
nich silę - i z brzóz.
Ładny, ciepły wiersz.
Miłego dnia:)
ALE pięknie Ewo!
:)
Pozdrawiam ciepło!
Ukłony!
Czy ta brzoza tak biała,
też w Smoleńsku Im szumiała?
Oj to i ja sie przytulę moze i mnie rozgrzeszy
Lubię drzewa Mają moc
Piekny wiersz Gwiazdeczko
Siadam w moim fotelu i się bujam pod brzozą
Miłego Ewuś :)***)