Brzydal cz.II

Stanowią rodziny, jak pszczoły, czy ludzie.
Mają mnóstwo pracy w swoim dziennym trudzie,
by także ogrodnik, co nie szczędzi potów,
mógł cieszyć się z nasion, dorodnych owoców.

Motyl barwą skrzydeł trzepnął od parady -
ależ wiem biedronko, my wszystkie owady
przenosimy pyłek, lecz trzmiele szkarady
potrafią użądlić, nie broń ich z przesadą.

Poza tym pod puchem czarno żółtym, strasznym
kryją charakterek złośliwy, rubaszny.
Trenowałem kroki nowego baletu,
by wiecznie żyć w strofach wytwornych poetów

i przez tego trzmiela pogubiłem pląsy...
-Niedobry motylu, porzuć swoje dąsy,
bowiem wszystkie trzmiele są łagodne, grzeczne,
żądlą sporadycznie, w obronie koniecznej.

Nie mają kaprysów, jak osy, szerszenie
straszą tylko kształtem, złowrogim buczeniem,
by im nie przeszkadzać w codziennych zajęciach:
pyłkiem i nektarem karmią swe maleństwa,

dbają o rodziny, zapylają kwiaty.
Sam Stwórca ich odział ubraniem puchatym,
by przetrwał świat roślin w kolory bogaty,
byś w barwnej scenerii trenował figury,
a człowiek hoduje różne ich kultury,

bo potrafią zgodnie współpracować w szklarniach
lecz czasem, jak inni takżę giną marnie...
To przez twoje liszki, żarłoczne potomstwo
znane wszem i wobec z lenistwa z łakomstwa,
gdy z kretesem zieleń ogołoci z listków.

autor

budleja

Napisany: 2017-03-25 Dodano: 2017-03-25 13:47:01

Ten wiersz przeczytano 1743 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie