Bulwar roztrzaskanych marzeń

Re: Flower Blue:)

Witam Cię serdecznie, miło, że zajrzałaś.
Dziękuję, za komentarz, za refleksję, - z
przyjemnością odbieram.
Miłego wieczoru i pozdrawiam.:)

Re: tańcząca z wiatrem:)

Witaj Grażynko. Miło, że jesteś, dziękuję, za
refleksję, a smuteczek minął dawno.
Jak widzisz, tam na dole jest podany, ROK.
Pozdrawiam i życzę, miłego Piątkowego, wieczoru.:)

Re: annya:)

Witam Cię serdecznie. To miło jest słyszeć, że tekst,

podoba się. Dziękuję, za refleksję.
Miłego wieczoru, pozdrawiam.:)

Re: fatamorgana7:)

Witaj Małgosiu, dziękuję za komentarz, za refleksję.
Miło, że tekst, podoba się.
Miłego wieczoru, pozdrawiam.:)

Re: AMOR1988:)

Witaj, dziękuję i pozdrawiam.
Miłego wieczoru.:)

Re: Filip J.:)

Dziękuję bardzo, za tak piękną obszerna interpretacje
mojego tekstu, daję zdecydowanie za nią, dużego
PLUSA,:)
Jest mnie miło, ze tekst, podoba się.
Pozdrawiam.
Miłego wieczoru.:)

Fantastyczny wiersz! Z ogromną przyjemnością
przeczytałam :-)

Piękny, obrazowy wiersz Aniu, ale ze smuteczkiem w
tle, szkoda, że ten bulwar jest pełen roztrzaskanych
marzeń.
Podrawiam serdecznie :)

Piękny, chociaż smutny wiersz.
Pozdr :)

Podoba mi się Twój wiersz Aniu, ale tyle w nim smutku
i melancholii. Mam nadzieję, że te nowe jaskółki
nadały życiu peelki nowy, piękny smak.
Pozdrawiam serdecznie :)

samo życie pozdrawiam

Ten wiersz mnie poruszył już na samym początku. ‘Jak
dwa brzegi rzeki nigdy nie spotkają się ze sobą’ -
pierw poczułem dreszcz i przygnębienie. Bo to takie z
“życia”, bardzo widoczne. Później niezwykłe chwile,
mieniące się jakimś blaskiem..niezwykłe.. Tą miłość,
którą można wyczytać; uzupełniającą ludzki organizm
kolorowymi barwami. Dająca tak wiele, “cóż nic mi
więcej nie trzeba”. Ale jednakże te dwie osoby, nie
mogą się spotkać, tak bardzo daleko od siebie żyją i
gdy próbują być “o krok bliżej do tej jedynej osoby”,
jedna z nich upada (nie wierzy, że da się przełamać
niemożliwość). Nie potrafi już iść, płynąć, latać;
tylko spadać - z tego miłosnego szczytu. W Twoim
wierszu jest wiele myśli ładnie przedstawionych.
Ostatnia strofa również porusza “głębinę”. ‘ale te
które uczyły się naszych imion te już - nie przylecą’;
smutne. Odsłonię firankę; tam nie zobaczę już Twoje
imię. Tylko w myślach ujrzę Twoje istnienie. A nowe
zaiskrzy, na me samopoczucie wpłynie.. Ale czy tak
naprawdę, dlaczego te stare nie wróci i nie ujrzę na
nowo choć “jedną chwilę”? Jak z lotu ptaka - toż tylko
na dnie. A nowe ponad światy wzniesie; stworzy znów
najpiękniejsze chwile. I niech wzniesie i wznosi po
dzień “dzisiejszy”... Ładne i zarazem smutne.. Wyłania
wiele myśli. Pozdrawiam serdecznie!

Re: jesionka:)

Witaj jesionko, dziękuję, za komentarz, za refleksję i
miłe słowo.
Już, nie czekam, to było dawno i nie wróci.:)
Miłego wieczoru, życzę. Pozdrawiam.:)

Subtelny piękny wiersz , trochę smuci na końcu strofy
. Trzymam kciuki że przyleca te pamiętające :)
Pozdrawiam ciepło Promyczku :)

Dziękuję rownież Moli i DOBRANOC, pogodnej nocy.:)