Burza

Pod osłoną pokrytej ciemnymi chmurami nocy
z lampą pomysłu rozpaloną w rozgorączkowanej głowie
siedzę i piszę w codziennej burzliwej gonitwie myśli
Gwiazdy znikły w mroku jakby chciały coś powiedzieć
coś czego od dawna szukałam czego nie potrafię przyjąć
że to już za późno, że ostatnia iskierka zgasła
Ciemne smutne niebo milczy jak uśpione
w przeciwieństwie do myśli rozbrykanych jak co dzień
choć smutnych i samotnych jak księżyc w oddali
Czekam na kolejny świat bez żadnego entuzjazmu
na to że może w końcu coś się w życiu zmieni
choć jutro znowu promienny uśmiech słońca przywita
znowu poczuje się niepotrzebna niechciana i obca
Jest tyle słów rzeczy sytuacji tak trudnych bolesnych
które już dawno temu powinnam wymazać i zapomnieć
Zapomniałam jak trzeba się cieszyć światem i życiem
bo sama dla siebie stałam się z dnia na dzień nikim
nie umiem się śmiać, tak dawno nie próbowałam
codziennie uświadamiam sobie że wszystko przegrałam
Wszystko straciło wartość to co cenne było
to co kiedyś cieszyło koszmarem się stało
Brakuje czegoś czego nigdy nie doświadczyłam
tlenu który żyć w świecie brutalnym pozwala
Tego co na dźwięk śpiewu ptaków uśmiech wyzwala
uczucie pozwalające pochmurne oblicze ciepłem rozświetlić
tylko jakoś dźwięk tego słowa przez gardło nie przejdzie
Może zaskoczy jutrzejszy poranek czymś nieznanym

autor

ilona86

Napisany: 2014-09-13 Dodano: 2014-09-13 17:42:16

Ten wiersz przeczytano 1487 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie