Burza w mieście

Burza w mieście

Miasto letnim budzone świtem,
Oddechem spokojnym kołysze drzewami.
Cisza niezmącona, ulice puste,
Czekają na kroki ,przechodnia ranem.

Miasto rozespane, leniwe,spokojne,
Przez zamknięte oczy nie dostrzega zmiany,
Co czarną chmurą,jak mrokiem otchłani,
Zakrada się w jego bramy.

Tylko w jednej chwili,znika spokój ranka,
Grzmot przeszywający i błysk jak latarka.
Werble z dala słychać,jak zwiastun złowieszczy,
Coraz bliżej wojska,chmur masywnych, ciężkich.

Jak wojsko zaciężne,wicher wnet przybywa,
I chmur wielką rzeszą,jak falą pokrywa
Ulice i domy,lampy,skwery,parki,
Już nie świeci ranek,owinięty w kokon czarny.

Wicher w wielkim gniewie pomiędzy drzewami,
Szarpie je za włosy,okłada razami.
Szumią w wielkiej trwodze,konarów rękami
Zasłaniając twarze,mokre deszczu łzami.

Burza ta szalona,co radość poranka
O bruk rzuciła - rozbity jak bańka.
Przegoniła ptaki,co w przestrachu wielkim,
Umilkły spłoszone,na ten napad wielki.

Piękny ten poranek,co z miastem się witał,
Co słońca złotem i kwiatów barwami rozkwitał,
W nocną marę się mieniąc,świat cały zaskoczył,
A burzowy szał zmykając,miasto zostawiał bez mocy.

autor

elliza

Napisany: 2016-01-28 Dodano: 2016-01-28 19:43:49

Ten wiersz przeczytano 738 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie