Burza Sonet

Wicher z zaciekłością gaj dębowy chłostał,
z furią toń jeziora biczował ulewą.
Wył jak potępieniec, rzucał gromem w drzewa,
wściekał się, rozkręcał aż amoku dostał.

I nagle eksplozja rozdarła niebiosa,
huk armat grzmiał echem i nie ucichł jeszcze.
Toczył pod chmurami pomruki złowieszcze -
A wiatr wierzbom kręcił warkocze we włosach.

Nad wzgórzami piorun zapłonął zygzakiem,
horyzont po brzegi rozświetlił jasnością.
Pogrążył się w ciszy, jakby zasiał makiem,

i zaiskrzył w mroku neonową złością.
Burza w swym zenicie ścichła gromów brakiem,
i odblask błyskawic pokryła ciemnością...

autor

Stumpy

Napisany: 2017-05-09 Dodano: 2017-05-09 16:35:58

Ten wiersz przeczytano 1256 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Sonet Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie