By nadal tańczyć
Zatrzymując się na tobie,
czas pobiegł szybciej.
Dni i noce były tylko chwilą
bardzo krótką,
nie zauważyłem,
siwych włosów na mojej głowie.
We dwoje, brzmi pięknie,
o ile jedno kocha drugie
Wtedy życie staje się tańcem,
które chcesz przetańczyć.
Więc tańczmy kochana,
póki w nas serca płoną
A jeśli już zgasnę,
popatrz na moje puste krzesło,
na którym nie dawno siedziałem,
i uzupełnij moją osobą
a wtedy powrócę
by nadal tańczyć
autor
gabriel123
Dodano: 2020-10-19 11:32:14
Ten wiersz przeczytano 1952 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Z nadzieją w Optymizm :)
przeczytałam z przyjemnością jeszce raz
:)
Podoba mi się wiersz i jego przesłanie...
"Więc tańczmy kochana,
póki w nas serca płoną"...
"A jeśli już zgasnę,
popatrz na moje puste krzesło,
na którym nie dawno siedziałem,
i uzupełnij moją osobą
a wtedy powrócę
by nadal tańczyć" -
tak, właśnie tak...
Pozdrawiam.
pięknie...
pozdrawiam
"o ile" ... czyżby były wątpliwości?
a wiersz podoba się.
Pozdrawiam
Pieknie...
z podobaniem daję mój głos
A niechaj leci jak najdłużej i przy tym dobrze służy.
W myślach to krzesło się wypełnia.
I w sercu.
Bardzo udany wiersz. Msz „nie dawno” pisze się razem.
Pozdrawiam serdecznie zdolnego autora. :)
również dziękuję
Zmysłowo ujęty czas przemijania i bliskości,która jest
potrzebą każdego z nas.
Pozdrawiam.
Marek
Cudowne zakończenie:))
Pozdrawiam, Gabrielu:) B.G.
Z nadzieją patrz przed siebie. Miłość uskrzydli każdą
chwilę. Pozdrawiam serdecznie:)
Piękna miłość.