By nie uronić ani chwili

Ranek rozłożył złoty dywan
z deseniem złoto-lśniących iskier,
wiatr przebudziwszy się z westchnieniem,
soczystą zieleń rozkołysał.

Czas się zatrzymał gdzieś w przestrzeni
pośród rumianków i magnolii,
my w przytuleniu zapatrzeni,
wdychamy zapach nut kwietniowych.

Zieloność wpięła fiołków przepych,
obłok słowikiem się roztkliwił,
sączymy każdą kroplę bacząc-
by nie uronić ani chwili.

autor

magda*

Napisany: 2013-04-22 Dodano: 2013-04-22 07:19:48

Ten wiersz przeczytano 1705 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie