Byłem płomieniem

W smoczym tronie byłem złotem
W smoczym pancerzu łuską na sercu
W smoczym ogniu tkwiłem iskrą
Gdy płomień ogarnął ciebie
Byłem chwilę tobą

A teraz popatrz, smok leży martwy

A teraz popatrz, trawa zszarzała
I leży w rynsztoku posiwiała cała
Dziewica, zbita na bruk
Zestarzała przedwcześnie, jej łono martwe
Nie da już życia, gdy życie całe
Przeżyła w jedną noc

A teraz popatrz, tańczą szkielety
A tak blisko były gwiazd
Gdy przyszła śmierć, szli na spoczynek
Żołnierze z bezczasu
Upadli w przepastność
Zaparli dech
Bezbarwnie, niejasno

Popatrz swymi oczyma, nie słuchaj ich
Widziałaś tam smoka, nie kłam mi w twarz

A teraz popatrz, tu leżą me skrzydła
A tak blisko byłem gwiazd ja
Znalazł się łucznik, przebił pierś smoka
Gdy szybował w bezgwiazd i gwiazd biliony
I przepadł w otchłanie jeziora, gdzie po dziś dzień tkwi
Tu leżą me skrzydła
Gdy już miałem sięgnąć gwiazd
Obudziłaś me oczy
I spadłem z łóżka

Leciałem wiek cały
Od potępienia do życia
Skrzący się snem
Twego serca biciem
Upadły w kurz
Złocisty w porannym świetle

autor

Vidar

Napisany: 2010-10-20 Dodano: 2010-10-26 10:43:36

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie