Camillo!
Żółte - włosy
Biała - skóra
Zielone - oczy
Rumianek - imię
Dziecko Wolnych Rodziców
Wciąż żyje!
Camillo! - jak promień słońca
Radosny i szalony
Łacina umarła, a wciąż zbiera plony
On ma wzrok rozświetlony!
W wieczornym zmierzchu
Dziecko ziemi i światła tańczy
Wśród świętych ognisk!
To ten, co śmiechem świt wywalczy!
Camillo! - to hymn poranka
Otrzepywanie rzęs z rosy
Śpiewanie pełnym głosem
Gdy idzie po trawie - bosy!
Niech trwa w dzikości!
Żółtowłosy, białoskóry,
Zielonooki, rumiankoimienny
Taki niestały, a taki niezmienny!...
Kamil - Camillo, w łacinie rumianek lub dziecko wolnych rodziców. Ten wiersz napisałam dla kolegi o tym imieniu, który zawsze potrafi mnie rozweselić... Jaki konkretnie on jest - wystarczy przeczytać ;)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.