/Choroba ciała i duszy/

„W kleszczach cierpienia się panoszę,
o łaskę zbawienia cichym szeptem proszę,

gdzie jesteś gdy potrzeba?
Obiecałeś mi kawałek nieba,

Już nie daje sobie rady,
Doprowadzam do zagłady,

Czemu ja? Za co kara,
Pragnę cofnąć wskazówki zegara,

Niech przeszłość powróci ,
Zrywając z mojej twarzy wszelkie smutku nuty,

nie potrafię tego zatrzymać,
daje sie jej w kleszczach trzymać,

bierna, głupia i bez siły,
daje jej przyzwolenie z poczuciem winy,

Kto mnie wybawi gdy Ciebie brakuję,
Za grzechy swoje odpokutuję,

Jestem u kresu wytrzymałości,
W mojej duszy cierpienie gości,

W każdy kawałek mojego istnienia,
Wdarła się ONA cząstka wyniszczenia,

Pozostaję w pustce własnego wyboru?,
Umieram przegrałam, niepotrzebna nikomu”

...walczmy o siebie...

autor

abigale

Dodano: 2007-01-15 08:33:47

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie